Korku insan olsun hayvan olsun bütün canlılarda görülen bir duygu yansımasıdır.Azı karardır çünkü savunma mekanizmalarını harekete geçirir ama fazlası zarardır.Cok korkan insanlar insanlıktan çıkar.Eli ayağına dolaşır ne yapacağını bilemez. Dahası insanlar bu kadar korkmasalar,bu kadar zalim olurlar mı,bu kadar birbirlerine düşmanlık eder,birbirlerinin böylesine kuyularini kazarlar mi,insan öldürürler mi,birbirlerine böylesine kıyar,birbirlerinin sırtına binerler mi,asagilarlar mi,delirirler mi,sevmeyi sevilmeyi böylesine unuturlar mi,uzattiklari el böylesine buz gibi olur mu,düşünebilme yeteneklerini böylesine yitirirler mi,oykunurler mi,durmadan ölümü dusunurler mi, ölümü düşünmenin boşluğunun farkına varmazlar mi, bastıkları yeri göremeyecek kadar üstümüzde ki gökten, altımızda ki topraktan, yıldızlardan,sulardan, çiçeklerden,dagbaslarin dan, ışıktan, güzellikten böylesine bi haber kalırlar mi, sevgisiz,sevisiz,dostluksuz, Yürekleri sıcacik,bir sevgili,bir dost yüzü için,bir kuş gibi çarpmadan olur mu? Olur mu ey dostlar? Olmaz  olamaz  ,çok korkan insan böyle olur iste. İnsan yaşadığı toplumda konumu ne olursa olsun sorumluluğunu bilmeli gereğini gerektiği zaman korkmadan çekinmeden söylemeli,yapmali. Yoksa günlerimiz hep ona buna oykunerek, şikayet ederek, velhasıl hayatın yaşamın güzelliklerinden bihaber geçer gider. İşte böyle dostlar.korkularımızi astigimiz günler dilerim,tabii insan olduğumuzu unutmadan.Cok sevdiğim bir sözle bitireyim; "Korkaklar hergün,cesurlar bir kez ölürler." Kalın sağlıcakla....                                            Emin Küçük