Köpek, Köpektir…!

Köpek bu bahçeden karşı bahçeye havladığı zaman iyi köpek, Karşı bahçeden bu bahçeye havladığı zaman kötü köpek olmaz ….

Köpek, Köpektir…! Benim doğup büyüdüğüm tozunu çamurunu yuttuğum Karabağlar mahallesinin ilçe olması mücadelesini inanılmaz derecede veren insanlardan biriyim. Sadece ve sadece Karabağlar mahallesinde insanca yaşamak istiyorduk. Çok bir şey istemiyorduk aslında. Gecenin geç saatlerine kadar önemli toplantılar yapıyor, etkinlik kararları alıyorduk. Geceleri bazen evin yolunu yorgunluktan ve kafa dağınıklıktan bulamıyorduk İŞTE O GECELERDEN BİRİ İDİ O KARA GECE… O gece toplantıda kader birliği yaptığım 7-8 arkadaşımla beyin fırtınası yapmaktan o kadar çok yorulmuştuk ki inanın yemek yemeği bile unutmuştuk. İçimizden bir arkadaşımız canı çekmiş ve çok acıkmış olacak ki, yemek fikrini ortaya atınca aklımıza bizimde acıktığımız geldi, al acele hazır kızarmış tavuk fikri hepimize mantıklı gelmiş ya 3 ya 4 tane kızarmış tavuk alıp yedi sekiz kişiye yeter diye düşündük. Tavukları alıp geldikten sonra kendimize genç delikanlılar olarak bir paşa sofrası kurup bir güzel afiyetçe yedikten sonra kalan tavukları ve kemiklerini bir poşete koyup bizim mahallenin KOCAKAFA isimli köpeğine götürmeyi düşündüm. Toplantı sonrası herkes evine dağılırken bendeniz sofrayı toparlayıp kalan kemikleri bir torbaya koyup evin yolunu tuttum. Mahallede sokağa girer girmez bir de ne göreyim Aman Allah’ım ! Başka mahallenin köpeği olsa gerek. Beni görür görmez üzerime saldırdı. Belli ki çok açtı ve torbadaki yemek kokusunu almıştı. Neyse bin bir zorlukta elimdeki poşetten biraz kemik atarak kendisin yemesi için önüne attım. Hayvan çok acıkmış olacak ki, bir çırpıda benim verdiğim kemikleri yemeye başladı. Yaşlı köpek hem yemeğini yiyordu, bir taraftan da hırlamaya devam ediyordu. Neticede elimdeki poşetteki bütün kemikleri bana saldıran o köpeğe verdim. Hal böyle olunca da o KÖPEK bana saldırmaktan vazgeçip, yanımdan uzaklaştı. Köpeğin önüne kemik atarak onu kendimden uzaklaştırmış, böylelikle evime gitmeyi başarmıştım. Amma gelin görün ki, aynı KÖPEK aynı sokakta bir sonraki gün karşımda belirivermez mi? Ne yapacağımı şaşırdım. Konuyu arkadaşlarıma açınca hem köpeğin hem de kendimin kurtuluşu olacak bir çare bulduk. Arkadaşlar ile plan yaptık. Köpeği bir başka ilçeye götürüp orada bırakacaktık. Plan güzel işledi. Arkadaşlarımla bir kamyonet bulup, kasasına kemikler koyup, köpeği İzmir’in Güzelbahçe ilçesine götürüp (o zaman her yer köy gibi yerlerdi yani anlattığım 25 -30 yıl olmuştur) Nereye, nereye bırakalım, salalım derken Güzelbahçe’nin Yelki köyüne salıverdik. Tabi ki, hayvanın önüne de hatırı sayılır derecede kemik koyduk. Oradan hızlıca ayrıldık. Aradan uzun bir süre sonra, Güzelbahçe ilçesinde hatırı sayılır zengin bir ağabeyimizin çiftliğine yemeğe davet edildik. Aman ya rabbim o da ne? Aynı köpeği o zengin ağabeyimiz sahiplenmemiş mi? Ama hakkını vermek lazım. O ağabeyimiz köpeğe iyi bakmış. Önce köpeğe güzel bir kulübe yapmış. Herkese hırlayan, saldıran o köpek evin bekçisi haline gelmiş. Neyse yemek sonun da biz o zengin abimize bu konuyu anlatınca kendisinin çok hoşuna gitti ve başladı anlatmaya; Köpeği sokaktan aldığını ve kendisinin Allah rızası için sahiplendiğini söyleyerek evin bekçisi olduğunu ancak biraz salak olduğunu evimize misafirliğe gelen kamu görevlilerini hiç sevmediğini aksine aksilik onlara anlamsız bir biçimde saldırdığını söyledi. Ama bu işinde kolayını bulduğunu bir köpek eğitmeni ile anlaştığını her gün onu iki saat eğittiğini söyleyerek bizleri uğurladı. Umarım canınız sıkılmamıştır. Başımdan geçen gençlik yıllarımdan kalma bu konuyu ne zamandadır sizlerle paylaşacağım diyordum nasip bu güneymiş meğerse. Diyeceğim odur ki köpek, köpektir. Köpek bu bahçeden karşı bahçeye havladığı zaman iyi köpek, Karşı bahçeden bu bahçeye havladığı zaman kötü köpek olmaz …. Köpek, Köpektir…! Hoşçakalın temiz kalın. Siz, siz olun tanımadığınız aç köpeklere ya yanaşmayın ya da önlerine kemik atın…. Arkası yarın……